در میان جلسه هفتم تیر سال ۱۳۶۰ در دفتر حزب جمهوری، یک‌باره صدای مهیبی به همه‌چیز پایان می‌دهد؛ خبرها می‌گوید ۷۲ نفر از اعضای حزب شهید شده‌اند و «علی‌اکبر» هم یکی از این ۷۲ نفر است؛ معلمی که پایه ثابت تمام جلسات و راهپیمایی‌های پیش از انقلاب بود و با اندیشه و خون خود، بسیاری را بیدار کرد.